Farshad Amini

این برج در جنوب روستای مهماندوست دامغان قرار دارد که اهالی روستاهای مجاور آن را مقبره امام‏زاده قاسم از اولاد «موسی بن جعفر» (ع) می‏دانند و به همین سبب نیز قریه‏ای را که در جنوب این برج واقع شده است «امام‏آباد» نامیده ‏اند.
ولی برج‏ مزبور به مقبرهء امام‏ زاده هیچ‏گونه شباهتی ندارد. متأسفانه تاکنون هم از طرف اهل فن‏ تحقیقی به عمل نیامده که بانی این برج معلوم گردد و مدرکی هم که نشان دهندهء زمان ساختمان‏ آن باشد در دست نیست؛ تنها از نظر شباهت می‏توان آن را به دورهء سلجوقیان نسبت داد.
این برج به خاطر شباهتی که به برج طغرل ری دارد به نام برج طغرل دامغان نیز شناخته می شود. این برج در کنار قبارستان روستای مهماندوست قرار گرفته و با شماره ثبت ۲۷۷ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده ‌است.
این برج با نام معصوم زاده نیز شناخته می شود، براساس کتیبه ای که با خط کوفی در آن نوشته شده است تاریخ اثر به سال 490 قمری یعنی دوران سلجوقی بر می گردد.
برخی از افراد محلی اعتقاد دارند که این مکان امام زاده است ولی مدرکی دال بر صحت این قضیه وجود ندارد و بعید به نظر می رسد که مکان قبلا امام زاده بوده باشد زیرا با معماری ساختمان های امام زاده ها تفاوت فاحشی دارد.
بازدید از این برج مهماندوست شرایط خاصی ندارد فقط به علت قرار گرفتن در منطقه بیابانی بهتر است که کفش و لباس مناسب به تن داشته باشید.

برگرفته از وب سایت مستر بلیط

مساحت قلعه الموت چیزی به اندازه ۲۰۰۰۰ متر مربع و همچنین ارتفاع این قلعه به بلندی دو هزار و صدمتر از سطح دریاست. این قلعه که روی ارتفاعات الموت بنا شده است، فقط یک راه ورودی در ضلع شرقی قلعه دارد. برای رسیدن به مقصد شما باید یک مسیر زیگزاگی را طی کنید که یک گردشگری طبیعی و کوهنوردی کامل به شمار می رود.
الموت به معنی آشیانه عقاب است و علت ایت نامگذاری به مرتفع بودن قلعه باز می گردد. برای رسیدن به قلعه باید بیش از سیصد پله سنگی را طی کنید. البته در آن منطقه اهالی در ابتدای مسیر کوهستانی، چندین اسب و الاغ را آماده کرده اند تا با استفاده از آنها به مقصد برسید.
تعداد بسیاری از جهانگردان، در سفرنامه ها و مقالات خودشان قلعه الموت را به عنوان یک صخره سرای کج ایستاده معرفی کرده اند، که بر بلندای کوهی با خاکی سرخ رنگ و با زاویه هفتاد درجه کاملا ثابت برجای مانده است.
قلعه دو بخش شرقی و غربی دارد. این دژ دارای دیوارهای مستحکمی است که کجی و راستی شان، از صخره های سنگی کوه پیروی می کنند. آبی که به قلعه می رسد از طریق چشمه های کوهستانی تامین می شود و با سیستم لوله کشی سفالین از چشمه هایی مانند چشمه کلدر به داخل فضای قلعه می آید.
علاوه بر این، قلعه الموت دارای دو بخش پایینی و بالایی است که هر کدام از آن ها، دهانه ای متفاوت دارند. در این قلعه از مصالحی همچون ملات گچ، سنگ همراه با کاشی و آجر استفاده شده و در برخی قسمت ها نیز سفال به کار رفته است.
برگرفته از وی سایت مستر بلیط

مسجد کبود تبریز از یادگارهای قرن نهم هجری می باشد و نمونه بارزی از صنایع استادان و صنعتگران ماهر و آثار معماری هنرمندان ایرانی به شمار می رود. بسیار مایه تاسف است که از این بنای عالی و زیبا که زمانی از عمارات با شکوه و مجلل تبریز بود اکنون جز چند در و دیوار شکسته و پاشیده دیگر چیزی باقی نمانده است.
نام این مسجد را به ترکی «گوی مسجد» و به فارسی مسجد کبود گویند. در گذشته مسجد و عمارت مظفریه نام داشت دلیل واضح بر عمارت مظفریه بودن این بنا همانا کتیبه طاق درگاه است که بر روی آن عبارت «العماره المبارکه المظفریه» نوشته شده است. از آنجائی که بانی این مسجد میرزا جهانشاه بن قرا یوسف ترکمان سومین پادشاه از سلاطین طایفه قراقوینلو بوده است به آن جهانشاه نیز می گفتند.
از طایفه قراقوینلو چهار نفر بر ایران سلطنت کردند که طول دوره حکومت آنان نیز 63 سال بود. در دوران میرزا جهانشاه آثار تاریخی بسیاری ایجاد شده است که مسجد کبود یکی از این آثار می باشد. در اثر انقلابات روزگار و زلزله های بیشمار که در تبریز اتفاق افتاد گنبد و مناره های آن فروریخته و با خاک یکسان شد. درگاه و طاق بی نظیر و بلندش اگرچه شکسته اما هنوز دارای عظمت و شکوه خاصی است.
طبق اطلاعات مندرج در کتیبۀ سردر ورودی این مسجد، تاریخ ساخت آن به سال ۸۷۰ ﻫ.ق برمی گردد. به نظر می رسد که این تاریخ بیانگر زمان اتمام کاشی کاری سردر مسجد بوده و فرآیند ساخت آن از چندین سال پیش تر شروع شده و در این تاریخ، احداث آن خاتمه یافته است. به استناد کتیبۀ مذکور، این بنا در دورۀ حکمرانی ابوالمظفر جهانشاه قراقویونلو عمارت یافته است
برگرفته ازوبسایت مستر بلیط

این شهر در ۳۲۰۰ سال قبل از میلاد پایه گذاری شده و مردم این شهر در چهار دوره بین سال‌های ۳۲۰۰ تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد در آن سکونت داشته‌اند.
تمدن شهر سوخته یکی از شگفتی‌های دنیای باستان است. این شهر مهمترین مرکز استقرار و در حقیقت پایتخت منطقه در دوران مفرغ بوده است.
مساحت کلی تپه شهر سوخته حدود ۱۵۲ هکتار است که در یک برآمدگی بین دریاچه هامون و رود هیرمند بنا شده است و ارتفاع متوسط آن از سطح زمین‌های اطراف ۱۲ متر و بلندترین نقطه آن ۱۸ متر ارتفاع دارد.
تنها، مسأله وسعت نیست که شهر سوخته را به یکی از بزرگترین شهرهای باستانی ایران و خاورمیانه تبدیل کرده است. بلکه یافته‌های متنوع آن باعث تعجب باستان شناسان گردیده است. از جمله:
اولین جراحی مغز در ۴۸۰۰ سال پیش در شهر سوخته انجام شده است
ساکنان شهر سوخته کفش تولید می‌کرده‌اند و صنعت کفاشی داشته‌اند
کهن‌ترین انیمیشن (جان بخشی) و تصویر متحرک در شهر سوخته یافت شده است که در این انیمیشن بزی به یک بوته گیاه نگاه می‌کند و از آن بالا می‌رود
برای اولین بار در ۳۰۰۰ قبل از میلاد شتر در شهر سوخته مورد استفاده قرار گرفته است
یک خط کش چوبی باستانی با دقت نیم میلی متر در شهر سوخته یافت شده است
مردمان آن روز شهر سوخته از شطرنج و تخته نرد استفاده می‌کرده‌اند
مراکز صنعتی مردم شهر سوخته خارج از شهر بوده است
تعدادی لوله‌های سفالی در شهر سوخته پیدا شده که احتمالاً جهت آب‌رسانی یا دفع فاضلاب استفاده می‌شده است
پارچه‌هایی که در شهر سوخته یافت شده مطلقاً در هیچ کجای ایران یافت نشده است
برگرفته از وب سایت همشهری آنلاین - محمد ملاحسینی.