لیست مسجد های تبریز,ایران به همراه نظرات

قسمت های عمده بنای فعلی بازسازی شده و بخش های کوچکی از آن مربوط به زمان ساخت آن است. معماری بسیار زیبایی دارد. بخش های جدید نیز از هماهنگی و تقارن خوبی برخوردارند

مسجد کبود تبریز از برجسته‌ترین نمونه‌های معماری اسلامی در استان آذربایجان شرقی است. این بنای تاریخی در تبریز، مورد توجه بسیاری از علاقه‌مندان هنر معماری در جهان قرار دارد. گرچه متاسفانه در طول سالیان اخیر بخش‌هایی زیادی از این مسجد از بین رفته است، هنوز به‌خوبی می‌توان هنر دست معماران ایرانی را در این مسجد مشاهده کرد.

در میان آثار به‌جای مانده از دوران تاریخی گذشته در ایران، مساجد تاریخی از برجسته‌ترین نمونه آثار هستند. با بررسی و دقت در نشانه‌های تاریخی به جا مانده در این مساجد، می‌توان اطلاعات قابل توجهی از فرهنگ و تفکر حاکمان اسلامی در ایران به دست آورد. مساجد در گذشته جایگاهی فراتر از کاربرد امروزی‌شان داشته‌اند و در مساجد تاریخی ایران، نشانه‌های قابل تامل از آثار هنری وجود دارند که سبب علاقه‌مندی بیشتر گردشگران به بازدید از این بناها می‌شوند. مسجد کبود نیز با معماری زیبا و تزیینات داخلی‌اش، از جمله زیباترین مساجد تاریخی در ایران است.

عمارت مظفریه معروف به مسجد کبود (ترکی آذربایجانی: گؤی مسجید) یا مسجد جهانشاه از مسجدهای تاریخی تبریز مربوط به دوران حکمرانی قراقویونلوها در قرن نهم هجری است. مادام ژان دیولافوا، مهندس راه و ساختمان و باستان‌شناس فرانسوی که همراه همسرش از سوی دولت فرانسه برای انجام کاوش‌های باستان‌شناسی به ایران سفر کرده بود، در کتاب خود از این مسجد با نام مسجد آبی تبریز (فرانسوی: La Mosquée bleue de Tauris‎) نام برده‌است. در زلزله سال ۱۱۸۵ شمسی (۱۷۸۰ میلادی) آسیب فراوانی به مسجد وارد آمد و در اثر این زلزله گنبدهای مسجد فرو ریخت

اینکه داخلش فرش گذاشتن حرکت خوبی بود و میتونی بشینی و استراحت کنی ولی درب ورودیش رو نقشه خیلی خوب مشخص نیست و پشت مسجد درب ورودیش هست،وروردیش 5هزار تومن هست

عمارت مظفریه معروف به مسجد کبود (ترکی آذربایجانی: گؤی مسجید) یا مسجد جهانشاه، از مسجدهای تاریخی تبریز مربوط به دوران حکمرانی قراقویونلوها در قرن نهم هجری است
خرابه‌های مسجد برای بیش از ۱۵۰ سال بدون تعمیر باقی ماند تا آنکه با سال ۱۳۱۸ تعمیرات و دوباره‌سازی مسجد به منظور حفاظت و بازسازی بخش‌های باقی‌مانده شامل طاق‌ها و پایه‌ها آغاز شد. در ۱۳۵۵ کارهای ساختمانی آن به اتمام رسید بازسازی گنبد اصلی و گنبد کوچک با طرح و استادکاری استاد محمدرضا معماران بنام انجام شد. بازسازی کاشیکاری داخلی و خارجی همچنان ادامه دارد

بنای مسجد دو گنبدی است که گنبد دوم بالای مقبره جهان شاه و دخترش بانیان مسجد واقع شده است. شهرت مسجد به کاشی‌های لاجوردی آن است. بخش های مهمی از مسجد در زلزله مهیبی که حدود ۲۰۰ سال قبل تبریز را لرزاند ویران شد و دوباره بازسازی شده است.

مسجد کبود تبریز از یادگارهای قرن نهم هجری می باشد و نمونه بارزی از صنایع استادان و صنعتگران ماهر و آثار معماری هنرمندان ایرانی به شمار می رود. بسیار مایه تاسف است که از این بنای عالی و زیبا که زمانی از عمارات با شکوه و مجلل تبریز بود اکنون جز چند در و دیوار شکسته و پاشیده دیگر چیزی باقی نمانده است.
نام این مسجد را به ترکی «گوی مسجد» و به فارسی مسجد کبود گویند. در گذشته مسجد و عمارت مظفریه نام داشت دلیل واضح بر عمارت مظفریه بودن این بنا همانا کتیبه طاق درگاه است که بر روی آن عبارت «العماره المبارکه المظفریه» نوشته شده است. از آنجائی که بانی این مسجد میرزا جهانشاه بن قرا یوسف ترکمان سومین پادشاه از سلاطین طایفه قراقوینلو بوده است به آن جهانشاه نیز می گفتند.
از طایفه قراقوینلو چهار نفر بر ایران سلطنت کردند که طول دوره حکومت آنان نیز 63 سال بود. در دوران میرزا جهانشاه آثار تاریخی بسیاری ایجاد شده است که مسجد کبود یکی از این آثار می باشد. در اثر انقلابات روزگار و زلزله های بیشمار که در تبریز اتفاق افتاد گنبد و مناره های آن فروریخته و با خاک یکسان شد. درگاه و طاق بی نظیر و بلندش اگرچه شکسته اما هنوز دارای عظمت و شکوه خاصی است.
طبق اطلاعات مندرج در کتیبۀ سردر ورودی این مسجد، تاریخ ساخت آن به سال ۸۷۰ ﻫ.ق برمی گردد. به نظر می رسد که این تاریخ بیانگر زمان اتمام کاشی کاری سردر مسجد بوده و فرآیند ساخت آن از چندین سال پیش تر شروع شده و در این تاریخ، احداث آن خاتمه یافته است. به استناد کتیبۀ مذکور، این بنا در دورۀ حکمرانی ابوالمظفر جهانشاه قراقویونلو عمارت یافته است
برگرفته ازوبسایت مستر بلیط

مسجد به کلی آسیب دیده و تقریبا در زلزله چیزی ازش نمونده و چیزی که می‌بینید ۸۰ درصدش بازسازی هست. طبق معمول هم داخل مسجد و محوطی خبری از چیزی نیست و جز یه محوطه خالی چیزی نمی‌بینید.