behrouz badrouj

دبیرستان انوشیروان دادگر (تأسیس ۱۳۱۵ خورشیدی) یکی از دبیرستان‌های قدیمی و زرتشتی شهر تهران در خیابان انقلاب، بین خیابان‌های حافظ و ولی‌عصر، کوچه سعید واقع شده است. در ضلع شرقی این مدرسه دبیرستان ماندگار البرز جای گرفته‌است. وقتی ساخت دبیرستان فیروز بهرام به پایان رسید، ایجاد دبیرستانی مخصوص برای دختران ضروری به نظر آمد. این بنا توسط بانوی خیرخواهی به نام خانم راتن بایی بانجی (جی تاتا) از سلسله موبدان و ساکن نوساری هندوستان (خواهر جمشیدجی تاتا) با سرمایه اولیه یکصد هزار روپیه ساخته شد.
نام کنونی این دبیرستان انوشیروان جی تاتا است. اکنون در این دبیرستان، دانش آموزان از دین‌های گوناگون آموزش می‌بینند. اگر من در این مدرسه درس می‌خواندم به سختی به خانه برمی گشتم. 😀♥️

دبستان گیو در خیابان انقلاب، بعد از چهارراه ولیعصر نرسیده به کالج، کوچه سعید (انوشیروان سابق)، پلاک ۶ واقع شده است. این دبستان یکی از مدرسه‌های ارزشمند و تاریخی پایتخت است که در دهه‌های اول ساخت مدارس نوین (دوره‌ پهلوی اول) در تهران بنا شد. این مدرسه به همت ارباب رستم گیو ساخته شده و همچنان به‌عنوان مدرسه، میزبان دانش‌آموزان است. این مدرسه ساختمان و حیاط بزرگی دارد که کمتر دبستانی از آن برخوردار است. علاوه بر این، سابقه‌ای درخشان در آموزش‌وپرورش دختران این سرزمین دارد که تاریخچه آن گواهی بر این ادعا است. در سال ۱۲۹۲ خورشیدی دو بانوی خیرخواه به نام‌های سونابائی و زربائی دوباش به یاد برادر ناکام‌شان، ایرج، در زمینی که متعلق به انجمن زرتشتیان تهران بود، ساختمانی را ساختند و بدین ترتیب دبستان ایرج تاسیس شد. این نکته را نیز باید یادآور شد که مرحوم ارباب کیخسرو شاهرخ در امر تاسیس و بنای این دبستان زحمت زیادی کشید و در این امر خیر شریک بود. ساختمان این دبستان مطابق اصول مدرسه‌سازی و بهداشتی نبود و علاوه بر این جای کافی نیز نداشت. اما بانیان حاضر به تجدید بنا نشدند. در نتیجه ارباب رستم گیو، رئیس انجمن زرتشتیان تهران و نیک اندیش خوش‌نام زرتشتی یک دبستان نوبنیاد را ساخت. این دبستان در اردیبهشت ۱۳۲۷، طی جشنی باشکوه در سالن دبستان، به نام دبستان گیو افتتاح شد.

ديوان خانه
عمارت دیوان خانه در خیابان ۲۲ بهمن (شاپور) و به فاصله ی ۵۰ متری ارگ کریم خانی قرار دارد. دیوان خانه، وزارت خانه ی حکومت زندیه بوده است. عمارتی است دو طبقه که ایوانی بزرگ در جلو آن است و در حیاط آن یک حوض سرتاسری و یک حوض افقی در جلو شاه نشین به چشم می خورد.. در دوران زندیه دو ستون سنگی در جلو آن بوده است؛ اما آقا محمد خان قاجار پس از به حکومت رسیدن، آن دو را به تهران برد و به جای آن ها، دو ستون چوبی کار گذاشت. این عمارت، حیاطی بسیار وسیع داشته و به باغ نظر می پیوسته است. در دوره ی رضا شاه پهلوی درختان آن را بریدند و ساختمان پست خانه، مخابرات و بانک ملی مرکزی شیراز را در آن ساختند. ساختمان شرکت پست، در مهر ماه سال ۱۳۸۲ تخریب و پی های حیاط ديوان خانه از زیر آن پیدا شده است. با تخریب این ساختمان و در آینده، ساختمان شرکت مخابرات، شاهد آزادسازی دیوان خانه و پایان تعمیرات آن خواهیم بود.علاوه بر مقرنس ها، تزئینات نقاشی بسیار نفیسی در طاقچه ها و سقف وجود دارد که از نقشهای گیاهی، گل، مرغ زندی (نوع خاصی در تزئینات مربوط به دوره زندیه) و طلا کاری پوشیده شده است. وجود این تزئینات اهمیت زیادی را به بنای دیوان خانه از نظر ارزش های هنری و تاریخی می بخشد. با توجه به نفاسات و ارزش بالای تزئینات در این بنا در طرح احیای کاربری سبکی برای مجموعه در نظر گرفته شده است. این بنا پس از مرمت و احیای و تعبیه سیستم های جدید تأسیساتی تبدیل به مرکز اطلاع رسانی گردشگری استان فارس خواهد شد. این عمارت با شماره ی 914 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.

دروازه براندنبورگ (به آلمانی: Brandenburger Tor) یک بنای تاریخی به سبک معماری نئوکلاسیک و مربوط به قرن ۱۸ میلادی در شهر برلین آلمان می‌باشد، این بنا به دستور فریدریش ویلهلم دوم پادشاه پروس و در طول اوایل انقلاب باتاویان ساخته شد. این دروازه در قسمت غربی شهر و در تقاطع دو خیابان ابرت و اونتر دن لیندن واقع شده‌است. از میان دروازه‌های متعدد برلین در زمان قدیم، تنها دروازه براندنبورگ باقی مانده‌است. دروازه براندنبورگ، درب ورودی عظیم‌الجثه خیابان معروف اونتر دن لیندن است. این خیابان که به قصر شهری پادشاهی پروس ختم می‌شود، درختان لیندن بسیاری دارد. این بنا به عنوان یکی از معروفترین نمادهای اروپا در نظر گرفته می‌شود. ساختمان پارلمان آلمان در شمال این دروازه و به فاصله یک بلوک از آن قرار دارد. طرح بنای این دروازه مشابه دروازه ورودی شهر آتن یا دروازه معروف پروپیلائه، می‌باشد که همچون تاریخ معماری کلاسیک برلین کماکان استوار است. معمار نخستین دروازه برلین که ابتدا با نام آتن در کنار اسپِرِ (اسپِرِ نام رودی در برلین است) خوانده می‌شد، فردی به نام کارل گوتهارد فون لانگ هانس بود. ارابه چهار اسبه‌ای هم که بر فراز دروازه دیده می‌شود توسط فردی به نام یوهان گوتفرید شادو، ساخته شده‌است.

It took 170 years for a small storage cellar for beer barrels with a sales outlet a small storage cellar for beer barrels with a sales outlet into the Kulturbrauerei. In the meantime, the ensemble of buildings in the Prenzlauer Berg/Pankow district, which was listed as early as 1974 because of its "unique architecture", covers an area of 25,000 m² with its six courtyards and over 20 buildings.

It all began in 1842 at Schönhauser Allee 39, exactly where "die Kulte" is still located. A pharmacist from Kreuzberg ran a small beer bar there on the outskirts of Berlin. A certain Jobst Schultheiss took it over in 1853, but later had to sell it again for health reasons. The man leaves, the name remains (...even today, Berlin beer drinkers with dry throats order a "Schulle" - a beer that can also be mixed with alcohol). which can still be intoned with an alcohol-soaked tongue).

Through modernisation and expansion, the small business grows into a large industrial brewery. A brewhouse is built in 1871, and 10 years later a refrigerating machine is added; it represents a major innovation and is unique in modern brewing technology in Germany at the time.
In order to give the rapidly expanding brewery a cohesive appearance, the architect Franz Heinrich Schwechten is commissioned in 1887 to plan an extension and conversion; a medieval castle complex serves as his model. Later, he would also design the "Gedächtniskirche" (memorial church).