مسجد جامع عتیق - خدای خانه

مسجد جامع عتیق، یکی از آثار باارزش تاریخی و مذهبی شهر شیراز است. این مسجد در قلب بازار قدیمی شیراز واقع شده و نمادی از هنر و زیبایی معماری اسلامی است. مسجد جامع عتیق، در دوران امویان و زمانی که حکومت مسلمانان در ایران بنا شد، مشتمل بر ساختارهای معماری زیبا مانند ایوان‌ها، حیاط‌ها و گنبدهای بزرگ است.

شیراز همچنین با غنای فرهنگی و تاریخی خودش معروف است و مسجد جامع عتیق به‌عنوان یکی از مقاصد گردشگری محبوب در این شهر شناخته می‌شود. بازدید از این مکان، شما را به دوران گذشته باز می‌گرداند و به شما اجازه می‌دهد شاهد بناهای تاریخی و هنری شگفت‌انگیز ایران باشید. به دلیل اهمیت تاریخی و فرهنگی‌اش، مسجد جامع عتیق به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به حفظ و نگهداری توصیه می‌شود تا نسل‌های آینده نیز از ارزش‌های این مکان باخبر شوند و بهره‌مند شوند..

در بازدید از مسجد جامع عتیق، شما با زیبایی‌های هنری، فرهنگی و مذهبی این منطقه آشنا می‌شوید. مقصد اینجا برای گردشگران و زائران بسیار جذاب بوده و هر ساله بازدیدکنندگان زیادی را به خود جلب می‌کند.

مسجد جامع عتیق به دلیل تاریخچه‌ی طولانی خود، شاهد انواع فنون و طراحی‌های معماری مختلف است. نمای زیبا و دلفریب این مسجد، همراه با آجرهای چینی و فرش‌های شنی، باعث شده تا این مکان به یک مرکز دینی و گردشگری محبوب تبدیل شود.

بهترین مسجد تاریخی شیراز و یکی از قدیمی ترین مساجد تاریخی ایران که قبلا اتشکده ساسانی بوده و در دوره های مختلف تزئینات و شبستان و محراب به اینجا اضافه شده .
از پشت شاهچراغ باید برای بازدید عبور کنید .

حیف و صد حیف که به مسجد زیبا رسیدگی نشده و هر روز داره خراب‌تر میشه!

از پوستر های قبل از انقلابی که روی دیوار ها هست، حس صفر به دل تاریخ بهتون دست میده، دقیقا پشت شاه چراغ هست، از داخل شاه چراغ برید.

نمی‌دانم که چرا اینقدر این مکان را دوست دارم.
شاید به این خاطر که تاریخ آن به بیش از ۱۵۰۰ سال پیش باز می‌گردد. در این مکان از هزاره پیش مردم به انجام مراسم خود می‌پرداختند.
در ساختمان آن از هر دوره‌ای از ساسانیان، صفویان و قاجاریان یادگار داریم.

این مسجد رو به قبله ساخته نشده. بلکه در امتداد جهت‌های جغرافیایی ساخته شده. و این نیز یکی از نشانه‌های آتشکده در قلب آن است.

مسجد جامع عتیق کهن ترین مسجد شیراز است که به آن مسجد جمعه یا آدینه نیز می گویند

در زمان شاه ابواسحق اینجو مسئولیت دارالمصحف به خواجه شمس الدین متخلص به حافظ شیرازی سپرده شده بود و ایشان خود را ملزم کرده بود که هر شب جمعه در این مسجد به تلاوت قرآن بپردازد