شمس العماره

شمس‌العماره (نام اصلی: محمد تقی معین‌الدین) یکی از معماران برجسته ایران در قرن ۱۹ میلادی بود. او به عنوان یکی از پیشوایان معماری نوین ایران شناخته می‌شود و به عنوان معمار اصلی برج میلاد تهران هم شناخته می‌شود.
شمس‌العماره در دوران ناصرالدین شاه قاجار در ایران مشغول به کار بود و در ایجاد اثرات معماری بسیار مهمی نقش داشت. او به عنوان طراح برج میلاد شهر تهران شناخته می‌شود که این برج به عنوان نمادی از توسعه و پیشرفت شهر تهران و ایران در دهه ۱۹۷۰ ساخته شد. این برج به ارتفاع ۴۱۳ متر از زمین بلندترین برج در دنیا بوده و همچنان به عنوان نمادی از توانایی‌های معماری ایران شناخته می‌شود.
شمس‌العماره علاوه بر برج میلاد، در طراحی و ساخت برخی از معابد و بنای تاریخی تهران نیز نقش داشته است. او به عنوان یکی از معماران برجسته دوران قاجار و نمایانگر سبک معماری نوین در ایران در طول تاریخ به یاد می‌آید و اثرات معماری‌اش هنوز هم در تهران و دیگر شهرهای ایران قابل مشاهده است.
شمس‌العماره علاوه بر ایجاد سازه‌های معماری بلند و مدرن، در زمینه تدریس معماری نیز فعالیت داشته است. او به عنوان یک استاد در دانشگاه هنر تهران از تجربیات و دانش خود به دانشجویان خود آموزش می‌داد و به تربیت نسل‌های جوان معماران در ایران کمک کرد.

شمس العماره در طراحی و ساخت بسیار به کاخ عالی قاپو شباهت دارد.این بنا در ضلع شرقی کاخ گلستان قرار گرفته است.شمس العماره با ارتفاع ۳۵ متری همچون بام تهران به شمار می رفته است.اولین ساعت عمومی تهران،بر فراز عمارت شمس العماره نصب شده و اولین تلگراف نیز از این عمارت مخابره شد.هر قسمت از کاخ با معماری متفاوتی ساخته شده و این به خاطر اضافه کردن بخش های مختلف در طول ادوار گوناگون به این بناست.

شَمسُ العِماره یکی از بناهای تاریخی تهران، مربوط به دورهٔ قاجار و از شاخص‌ترین بناهای کاخ گلستان و برجسته‌ترین ساختمان ضلع شرقی مجموعه کاخ گلستان است.که کار ساخت آن از سال ۱۲۴۴ تا ۱۲۴۶ خورشیدی به طول انجامید که تاریخ بنایش (۱۲۸۴ قمری) را بحساب جمل «کاخ شاهنشاه» می‌نامند. دلیل برجسته بودن این سازه، بلندی، تزیینات و طراحی آن است.
ناصرالدین شاه، پیش از سفر به اروپا و با دیدن تصاویر بناهای فرنگستان یا مانند عمارت عالی‌قاپو اصفهان، تمایل پیدا کرد بنایی مرتفع نظیر آنها در پایتخت خود ایجاد کند تا بتواند از بالای آن منظره شهر و دورنمای پیرامون را تماشا کند. ساخت این ساختمان در سال ۱۲۴۴ ه‍.ش به دستور ناصرالدین شاه آغاز و پس از دو سال به مباشرت دوستعلی‌خان نظام‌الدوله به پایان رسید.این ساختمان برای تماشای شهر تهران و اطراف آن توسط شاه و مهمانان او مورد استفاده بود. طرح و نقشه معماری آن ظاهراً از معیرالممالک و استاد سازنده آن استاد علی محمد کاشی بود.سبک این بنا ترکیبی از معماری سنتی ایرانی و معماری غربی است.

شَمسُ العِماره یکی از بناهای تاریخی تهران، مربوط به دورهٔ قاجار و از شاخص‌ترین بناهای کاخ گلستان و برجسته‌ترین ساختمان ضلع شرقی مجموعه کاخ گلستان است. که کار ساخت آن از سال ۱۲۴۴ تا ۱۲۴۶ خورشیدی به طول انجامید که تاریخ بنایش را بحساب جمل «کاخ شاهنشاه» می‌نامند. دلیل برجسته بودن این سازه، بلندی، تزیینات و طراحی آن است. یکی از اتاقها سقف قرمز خوشرنگی داشت که نکته جالبی که داشت این‌بود که گچبری و رنگ سقف دقیقا شبیه قالی پهن شده در همین اتاق بوده است.

برفتم بر در شمس‌العماره
همون جایی که دلبر خونه داره

ساختمان زیبایی هست که معروف به کاخ شاهنشاه بوده و اولین ساختمانی بوده که از فلز در سازه اون استفاده شده. کلیهٔ ستون‌های طبقات بالا و حفاظ‌ها چدنی هستند. قبل از ساخته شدن سردر باغ ملی، این بنا به عنوان نماد شهر تهران شناخته می‌شده

موزه ملی ایران یکی از بزرگترین و مهم‌ترین موزه‌ها در ایران است و در شهر تهران قرار دارد. این موزه در سال 1937 تأسیس شده و مجموعه‌ای از آثار باستانی، هنری و فرهنگی ایران را به نمایش می‌گذارد.

در موزه ملی ایران، مجموعه‌هایی از آثار باستانی از دوره‌های مختلف تاریخی ایران به عنوان ارث فرهنگی و تاریخی این کشور نمایش داده می‌شوند. این آثار شامل اشیاء سفالی، سنگی، فلزی، چوبی، پارچه‌ای و غیره است. همچنین، مجموعه‌ای از نقاشی‌ها، منجیدگری‌ها، مینیاتورها و نمونه‌های هنرهای دستی نیز در این موزه قرار دارد.

به علاوه، موزه ملی ایران دارای بخش‌هایی مانند بخش آثار اسلامی، بخش آثار قدیمی، بخش آثار ایران باستان، بخش سنگ‌نگاری و بخش آثار هنری است. همچنین، این موزه دارای کتابخانه‌ای با مجموعه‌ای از کتب و مقالات در زمینه تاریخ، هنر و فرهنگ ایران است.

موزه ملی ایران به عنوان یک مقصد مهم گردشگری و آموزشی در تهران شناخته می‌شود و بازدیدکنندگان بسیاری را به خود جذب می‌کند.

شمس العماره یکی از بناهای مرتفع و مشخص و جالب تهران قدیم است، گویا ناصرالدین شاه قبل از سفر اروپا بر اثر دیدن تصاویر بناها و آسمان خراشهای کشورهای غرب،تمایلی پیدا می کند بنای مرتفعی نظیر بناهای فرنگستان در پایتخت ممالک محرومه خود ایجاد نماید تا از بالای آن خود و زنانش بتوانند منظره ی شهر تهران و دور نمای اطراف را بتوانند تماشا کنند .شاه در حدود سال 1282ه.ق. این قصد خود را با دوستعلی خان نظام الدوله معیر الممالک در میان می نهد و او را برای ساختن چنین بنایی در سمت شرقی ارگ سلطنتی مامور می کند. معیر الممالک بزودی بوسیله استادان و معماران ماهر آن زمان طرح عمارت را ریخته و پی کنی آنرا شروع می کند.ساختمان آن پس از دو سال یعنی درسال1284ه.ق. به پایان می رسد و آنرا شمس العماره نامیده ،تاریخ بنایش را به حساب جمل “کاخ شاهنشاه”میابند.