انجمن راهنمایان محلی
بهترین موزه تاریخ های چین به ترتیب و نظرات کاربران
موزه تاریخ های برتر با امتیاز بالا
بهترین موزه تاریخ ها از دید کاربران
موزه تاریخ چین در خارج از کشور
شهر ممنوعه
شهر ممنوعه
شهر ممنوعه
مرکز نمایشگاه برنامه ریزی شهری شانگهای
نظرات
Einer der Highlights in Beijing. Ich bin nach einer Woche immer noch beeindruckt und werde den Besuch dieser prächtigen Tempel und Paläste nie mehr vergessen. Die verbotene Stadt ist riesig und man kann hier locker einen Tag verbringen. Unbedingt anschauen, wenn ihr mal in Peking seid.
Wenn man einen Tag in Peking verbringt gehört die verbotene Stadt einfach dazu. Direkt vom Tiananmen Platz rein. Versucht die Sonderausstellungen zu buchen, ansonsten wird es langweilig wenn man nur "Tempel" sieht.
Hinweis:
Tickets müssen online zwischen 1 und 7 Tagen im Voraus vorbestellt werden. Während der nationalen Feiertage schnell Ausverkauft. Für Chinesen nur mit ID (nicht mit Reisepass) zugänglich!
Hinweis:
Tickets müssen online zwischen 1 und 7 Tagen im Voraus vorbestellt werden. Während der nationalen Feiertage schnell Ausverkauft. Für Chinesen nur mit ID (nicht mit Reisepass) zugänglich!
Epochal, phänomenal, gigantisch, wie alles in China. Echt sehenswert, leider bzw Gott sei Dank waren wir mit einer geführten Reisegruppe unterwegs was den Vorteil hat, dass man überall schnell reinkommt sich aber an das Tempo der Reiseleiterin/der Gruppe anpassen muss. Manche Sachen möchte man sich länger ansehen, besonders die gesamte Verbotene Stadt - die Palastanlage im Zentrum Pekings in der die Kaiser der Dynastien Ming und Quing bis 1911 lebten und regierten. Der "einfachen" Bevölkerung war der Zutritt untersagt, was den Namen "Verbotene Stadt" erklärt.
故宮 / 故宫
Die Verbotene Stadt ist Teil des UNESCO-Weltkulturerbe seit 1987.
In Peking ist hier ein Besuch mehr oder weniger verpflichtend.
Bis zur Revolution 1911war sie Kaiserresidenz der Dynastien Ming und Qing. Liegt im Stadtzentrum nördlich des Tian'anmen-Platzes. Die Bauphase begann 1406 und dauerte lediglich 14 Jahre, da über 100.000 Kunsthandwerker und schätzungsweise 1.000.000 Sklavenarbeiter eingesetzt wurden.
Die imposante Anlage richtet sich streng an der Nord-Süd-Achse aus entsprechend dem Prinzip von Yin&Yang und vereint die Harmonieelemente von Feng Shui.
Die Verbotene Stadt ist Teil des UNESCO-Weltkulturerbe seit 1987.
In Peking ist hier ein Besuch mehr oder weniger verpflichtend.
Bis zur Revolution 1911war sie Kaiserresidenz der Dynastien Ming und Qing. Liegt im Stadtzentrum nördlich des Tian'anmen-Platzes. Die Bauphase begann 1406 und dauerte lediglich 14 Jahre, da über 100.000 Kunsthandwerker und schätzungsweise 1.000.000 Sklavenarbeiter eingesetzt wurden.
Die imposante Anlage richtet sich streng an der Nord-Süd-Achse aus entsprechend dem Prinzip von Yin&Yang und vereint die Harmonieelemente von Feng Shui.
👌👌👌👌👌
Aktuell wegen Renovierungsarbeiten geschlossen.
Sehr interessant und ein beeindruckendes Modell von Shanghai. Ein Besuch lohnt sich definitiv. War im Sommer 2019 dort.
باستانی و بسیار زیبا
Hauptattraktion der Ausstellung ist sicherlich das heutige Shanghai als Modell in Miniatur, fast so real wie das gegenüberliegende Volksregierungs-Gebäude. Es gibt aber auch informative Fotos aus der über weite Strecken durch kapitalbasiert arroganten europäischen Kolonialismus geprägten Stadtgeschichte, sowie einen Raum mit Zukunftsvisionen für Stadt und Welt, die sich ja aber bekanntlich oft rasch überholen und der Diskussion bedürften, aber auch würdig wären, so man denn dürfte. Das Gebäude liegt im etwas steifen Museums- und Regierungsviertel zwischen eher sterilem Volksplatz und lebhafterem Volkspark.
Great place to visit
شهر ممنوعه : فقط توانستیم تمام روز راه برویم تا از ورودی به خروجی برسیم. عظمتی وصف نکردنی است. حسی عالی آمیخته با تاریخ و اشتراک قدمت دارد اینکه تصور کنی در همان زمان ایران هم صاحب فرهنگی دیگر بوده است.
شهر ممنوعه : فقط توانستیم تمام روز راه برویم تا از ورودی به خروجی برسیم. عظمتی وصف نکردنی است. حسی عالی آمیخته با تاریخ و اشتراک قدمت دارد اینکه تصور کنی در همان زمان ایران هم صاحب فرهنگی دیگر بوده است.
Ein wirklich beeindruckender Ort. Erwartungsgemäß recht belebt, jedoch insgesamt nicht störend. Die Audioguides sind einerseits innovativ (einfach gehen und der guide merkt selbst wo man ist) gleichzeitig ist der Inhalt etwas altbacken und nicht sonderlich spannend aufbereitet. Für Fotografen sicher auch ein schöner Ort wobei man natürlich echt lange suchen muss bis man mal nicht 1000 andere Besucher vor der Linse hat...
شهر ممنوعه در واقع مجموعه ای از قصرهای دیدنی است که از بزرگ‌ترین کاخ‌های جهان محسوب می شود و هم تراز با کاخ‌هایی چون کرملین، باکینگهام و ورسای محسوب می‌شود. این کاخ همچنین عنوان کامل‌ترین مجموعه معماری چوبی جهان را نیز به نام خود کرده است.
علت نام‌گذاری این کاخ به شهر ممنوعه این است که در سالیان دور شهری که این کاخ در آن قرار دارد، ارتباط خود را به مدت ۵۰۰ سال با کل جهان قطع کرده بود. تاریخ ساخت شهر ممنوعه به قرن ۱۵ میلادی بر می‌گردد.
رنگ ها و تزئیتات به کار رفته در قصرهای شهر همگی راوی داستان ها و عقایدی بوده اند. برای مثال رنگ زرد که نماد امپراطور بوده است در سقف ها دیده می شود و از رنگ قرمز که نماد شادی بوده است بسیار استفاده شده است. برای ساخت این شهر بیش از یک میلیون کارگر دست به کار شدند و مصالحی که در ساخت آن به کار رفته از فاصله های بسیار دوری به این مکان آورده شدند.
قصرهای دیدنی شهر ممنوعه به دو بخش تقسیم می شدند. قسمتی محل اجرای جشن های و مراسم مهم به دستور امپراطور بود. در این بخش کاخ تای حه، چون حه و بایو حه قرار دارند، این قصرها با مرمر سفید رنگ روی پایه تختی هشت متری ساخته شده اند. قسمت انتهایی آن ها که به نام دربار درونی معروف بود، محل اقامت زنان دربار و انجام امور سیاسی کشور بود. قسمت دیگر شهر که شامل قصرهای کونین، چیان چینگ، باغ امپراطوری و …سرشار از زندگی رومزه بوده است.
در اینجا باغ های زیبا، اتاق ها متنوع و سنگ های مصنوعی دیده می شود. با گذر زمان، تغییر سلسله ها و جنگ های مختلف بسیاری از قصرهای شهر از بین رفتند. آنچه که از این حوادث باقی مانده محوطه شهر، قصرهای باستانی قصر شن یان، خرابه های قصرهای سلسله هان و تان است. در سال ۱۹۲۴ ممنوعه بودن این شهر تمام شد و این مجموعه با عنوان موزه پذیرای گردشگران شد.
علت نام‌گذاری این کاخ به شهر ممنوعه این است که در سالیان دور شهری که این کاخ در آن قرار دارد، ارتباط خود را به مدت ۵۰۰ سال با کل جهان قطع کرده بود. تاریخ ساخت شهر ممنوعه به قرن ۱۵ میلادی بر می‌گردد.
رنگ ها و تزئیتات به کار رفته در قصرهای شهر همگی راوی داستان ها و عقایدی بوده اند. برای مثال رنگ زرد که نماد امپراطور بوده است در سقف ها دیده می شود و از رنگ قرمز که نماد شادی بوده است بسیار استفاده شده است. برای ساخت این شهر بیش از یک میلیون کارگر دست به کار شدند و مصالحی که در ساخت آن به کار رفته از فاصله های بسیار دوری به این مکان آورده شدند.
قصرهای دیدنی شهر ممنوعه به دو بخش تقسیم می شدند. قسمتی محل اجرای جشن های و مراسم مهم به دستور امپراطور بود. در این بخش کاخ تای حه، چون حه و بایو حه قرار دارند، این قصرها با مرمر سفید رنگ روی پایه تختی هشت متری ساخته شده اند. قسمت انتهایی آن ها که به نام دربار درونی معروف بود، محل اقامت زنان دربار و انجام امور سیاسی کشور بود. قسمت دیگر شهر که شامل قصرهای کونین، چیان چینگ، باغ امپراطوری و …سرشار از زندگی رومزه بوده است.
در اینجا باغ های زیبا، اتاق ها متنوع و سنگ های مصنوعی دیده می شود. با گذر زمان، تغییر سلسله ها و جنگ های مختلف بسیاری از قصرهای شهر از بین رفتند. آنچه که از این حوادث باقی مانده محوطه شهر، قصرهای باستانی قصر شن یان، خرابه های قصرهای سلسله هان و تان است. در سال ۱۹۲۴ ممنوعه بودن این شهر تمام شد و این مجموعه با عنوان موزه پذیرای گردشگران شد.
Wer ein bisschen Geschichten lesen und sehen will, ist hier genau Richtig.
Absolut sehenswert aber bei den Sicherheitsmaßnahmen und Menschenmassen die hier durchgeschleust werden macht es nicht sonderlich viel Spaß. Reisepass und vorherige Anmeldung nicht vergessen, Zeit und Geduld mitbringen. Frei bewegen geht nur in einem eng abgesteckten Rahmen.
Auf Grund der positiven Bewertungen habe ich dieses Museum besucht. Und ja, es ist sehr sehenswert. Man muss sich aber Zeit nehmen um die die vielen Informationen, die Schaukästen, die zeitliche Entwicklung zu erfassen. Beeindruckend das große Stadtmodell. Sehr schön. Sehr empfehlenswert.
صد در صد پیشنهاد می کنم که از این مجموعه دیدن کنید
شهر ممنوعه به روایتی وسیع‌ترین و کامل‌ترین مجموعه معماری چوبی در جهان به‌شمار می‌رود.
احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی با دستورجو دی دومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ (قریب ۵۰۰ سال) جمعاً ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان رانده‌اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت.
این اثر نادر با ساختاری مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی گیرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته‌است. دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده‌است. بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیمروز» (Meridian Gate) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی» (Gate of Divine Might) قرار دارد. دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده‌اند که در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت کنند.
شهر ممنوعه کاملاً طبق نظام تشریفاتی سلسله‌هایفئودالی و اصول طبقاتی ساخته شده‌است. طرح کلی، وسعت، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه را بیشتر جلب می‌کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپراتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده‌است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می‌شود. این قصر دارای مجلل‌ترین معماری در شهر ممنوعه‌است. این قصر در شمال میدان بر سکوی مرمری سفید رنگی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع و بلندای ۸ متر ساخته شده‌است. ارتفاع آن ۴۰ متر است که به لحاظ ارتفاع، بلندترین بنای شهر ممنوعه‌است.
در فرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است و امپراتور «پسر آسمانی» اژدهای حقیقی نامیده می‌شود. درون قصر تای حه در بالا و پایین با حدود ۱۳ هزار شکل اژدها تزیین شده‌است.
احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی با دستورجو دی دومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ (قریب ۵۰۰ سال) جمعاً ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان رانده‌اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت.
این اثر نادر با ساختاری مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی گیرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته‌است. دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده‌است. بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیمروز» (Meridian Gate) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی» (Gate of Divine Might) قرار دارد. دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده‌اند که در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت کنند.
شهر ممنوعه کاملاً طبق نظام تشریفاتی سلسله‌هایفئودالی و اصول طبقاتی ساخته شده‌است. طرح کلی، وسعت، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه را بیشتر جلب می‌کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپراتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده‌است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می‌شود. این قصر دارای مجلل‌ترین معماری در شهر ممنوعه‌است. این قصر در شمال میدان بر سکوی مرمری سفید رنگی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع و بلندای ۸ متر ساخته شده‌است. ارتفاع آن ۴۰ متر است که به لحاظ ارتفاع، بلندترین بنای شهر ممنوعه‌است.
در فرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است و امپراتور «پسر آسمانی» اژدهای حقیقی نامیده می‌شود. درون قصر تای حه در بالا و پایین با حدود ۱۳ هزار شکل اژدها تزیین شده‌است.
Verbotene Stadt fanden wir ganz besonders. Gigantisch, fantastisch, überwältigend. Draußen ist die heutige Stadt ,man kommt rein und befindet sich in der Vergangenheit. Besonders schön fanden wir den Park. Die Menschenmenge war riesig, aber es hat nicht gestört, es gibt genug Platz für alle. Drin hat man Essensmöglichkeiten, Souvenirläden, und Sitzmöglichkeiten.
Einfach gigantisch der Komplex. Selbst die nicht enden wollenden Menschenmassen verlaufen sich und nur bei den Toren wird es etwas enger, ohne jedoch dem zu erwartenden Drängeln und Schieben; alles ganz zivilisiert.
Wer sich Zeit für die Architektur und Detailliebe nimmt, hat nach einem Tag noch immer nicht alles entdeckt.
Für Pekingbesucher sollte es ein muss sein und mindestens einen halben Tag dafür planen um etwas zu sehen - allein vom Südtor bis zum Nordtor ist es 1 km und die Nebengebäude sind mindestens genauso sehenswert.
Wer sich Zeit für die Architektur und Detailliebe nimmt, hat nach einem Tag noch immer nicht alles entdeckt.
Für Pekingbesucher sollte es ein muss sein und mindestens einen halben Tag dafür planen um etwas zu sehen - allein vom Südtor bis zum Nordtor ist es 1 km und die Nebengebäude sind mindestens genauso sehenswert.
Ein sehr schönes Museum. Der Besucher erfährt nicht nur etwas über die historische Entwicklung der Stadt, wie sie jetzt aussieht, sondern was man noch in den nächsten Jahren geplant hat. Der Besuch lohnt sich auf jeden Fall und man sollte sich Zeit nehmen.
Das Exhibition Center ist sehr gut gestaltet und gibt einen interessanten Einblick in die Stadtplanung von Shanghai. Hier wird nicht nur auf die Vergangenheit und Gegenwart eingegangen, sondern auch auf die Zukunft. Wie wird Shanghai in 2050 aussehen?
Man sollte etwas Zeit mitbringen, da es viele interessante Texte zu lesen gibt.
Man sollte etwas Zeit mitbringen, da es viele interessante Texte zu lesen gibt.
مطالب در این مورد خیلی زیاده فقط توسیه میکنم اگر بدون تور سفرمیکنید حتما صبح زود به اینجا برید تا بلیط گیرتون بیاد و یا اینکه اینترنتی رزرو کنید
پانصد سال بیشتر قدمت نداره
Das große Stadtmodell ist beeindruckend und verdeutlicht die Größe der Innenstadt. Leider wird nicht so viel über die zukünftigen Entwicklungen erzählt.