انجمن راهنمایان محلی
مقبره حافظ، شاعر مشهور ایرانی، با عمارت کلاه‌فرنگی و تالار یادبود چشمگیر.
تصاویر
درحال حاضر تصاویری برای این مکان ثبت نشده است!
نظرات — 6
Hafez the greatest master of Persian lyric poetry and the literary giant of the 14th century in the west and central Asia, was born in Shiraz, lived all his life here, sang its praises in unsurpassed verse and was buried in a garden known after him as the Hafezieh, in the northeast part of the city. The wide appeal of this poet among all Persian-speaking people make his tomb a cherished placed, visited by all. This mausoleum was rebuilt in the early 1950s. A flight of stone steps reaches to the tomb under a tiled cupola resembling a dervish’s hat. The tombstone is beautifully inscribed with two of Hafez’s poems or Ghazals. Visitors to the tomb can still, as they have done for centuries, take the omens, or faals, by picking a page at random from a volume of Hafez, kept for this purpose.
خواجه شمسُ‌الدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری) مشهور به لِسانُ‌الْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسانُ‌الْعُرَفا و ناظِمُ‌الاُولیاء، متخلص به حافظ، شاعر فارسی‌گوی ایرانی بود. بیش‌تر شعرهای او غزل است. مشهور است که حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی گرویده و همانندیِ سخنش با شعرِ خواجو مشهور است. حافظ را از مهم‌ترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسی‌زبانِ پس از خود می‌شناسند. در سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار او را به زبان‌های اروپایی نیز ترجمه کردند و نامش به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هر سال در ۲۰ مهر مراسم بزرگداشت حافظ در آرامگاهش در شیراز با حضور پژوهشگرانی از اقصی نقاط دنیا برگزار می‌گردد. در تقویم رسمی ایران ۲۰ مهر را روز بزرگداشت حافظ نامیده‌اند.
مشهور است که حافظ در سال‌های نوجوانی و آغاز جوانی شاگرد نانوا بوده و از نسخه‌های خطّی نیز رونوشت برمی‌داشته‌است. آگاهی‌ها دربارهٔ تحصیل و تدریس حافظ فقط از اشاره‌های خودش در شعرها و نیز مقدّمه‌ای است که محمّد گلندام در نهایت اختصار نگاشته‌است. حافظ در اشعار خویش به حضورش در مدرسه، چهل سال تحصیل علم و فضل، درس صبحگاهی و حفظ قرآن برپایهٔ قرائت‌های گوناگون اشاره کرده‌است. آوازهٔ حافظ سبب شده بود که حاکمان سرزمین‌های دور و نزدیک او را فراخوانند. او در طول زندگی با بسیاری از سلاطین و بزرگان تعامل داشت و با اهل علم و ادب و شعر هم هم‌نشینی می‌کرد و از احوال صوفیان و درویشان زمانش هم باخبر بود؛ امّا خودش هرگز در هیچ‌یک از این گروه‌ها قرار نگرفت. حافظ هیچ گناهی را سنگین‌تر از مردم‌فریبی و ریاکاری نمی‌دانست و همواره به اهل تظاهر در اشعارش می‌تاخت. مکتب حافظ رندی است و رند و رندی اساسی‌ترین اصطلاح در شعر و جهان‌بینی حافظ است؛ از این‌رو، شناخت رندیْ شناخت جهان‌بینی و اندیشه و هنر حافظ را نتیجه می‌دهد. رندی، در نگاه حافظ، نظامی روشنفکرانه و فلسفی است؛ و رند متفکّرِ روشنفکر. بیش از هر شخصیت دیگری که در دیوان دیده می‌شود رند است که حامل پیام حافظ است. بیشترِ صاحب‌نظران بر آنند که حافظ غزل فارسی را به اوجی رساند که دیگر هرگز تکرار نشد. شعر حافظ دارای سه فضای عاشقانه و عارفانه و مدحی است. حافظ پژوهان برجسته‌ترین ویژگی سبکی غزل او را «پریشانی» دانسته‌اند؛ یعنی استقلال و عدم ارتباط ابیات: هر بیت موضوعی علی‌حدّه مطرح می‌کند. حافظ با دگرگونی‌های پی‌درپی در صور خیال و بن‌مایه‌ها سبب می‌شود خیال شود که موضوع شعر پیوسته تغییر می‌کند، درحالی‌که شاید چنین نباشد. از این‌رو، برای تحلیل درست غزل حافظ باید مرز ظریف میان موضوع بیان‌شده و روش‌های گوناگونِ بیان آن موضوع را در نظر داشت.
مشهور است که حافظ در سال‌های نوجوانی و آغاز جوانی شاگرد نانوا بوده و از نسخه‌های خطّی نیز رونوشت برمی‌داشته‌است. آگاهی‌ها دربارهٔ تحصیل و تدریس حافظ فقط از اشاره‌های خودش در شعرها و نیز مقدّمه‌ای است که محمّد گلندام در نهایت اختصار نگاشته‌است. حافظ در اشعار خویش به حضورش در مدرسه، چهل سال تحصیل علم و فضل، درس صبحگاهی و حفظ قرآن برپایهٔ قرائت‌های گوناگون اشاره کرده‌است. آوازهٔ حافظ سبب شده بود که حاکمان سرزمین‌های دور و نزدیک او را فراخوانند. او در طول زندگی با بسیاری از سلاطین و بزرگان تعامل داشت و با اهل علم و ادب و شعر هم هم‌نشینی می‌کرد و از احوال صوفیان و درویشان زمانش هم باخبر بود؛ امّا خودش هرگز در هیچ‌یک از این گروه‌ها قرار نگرفت. حافظ هیچ گناهی را سنگین‌تر از مردم‌فریبی و ریاکاری نمی‌دانست و همواره به اهل تظاهر در اشعارش می‌تاخت. مکتب حافظ رندی است و رند و رندی اساسی‌ترین اصطلاح در شعر و جهان‌بینی حافظ است؛ از این‌رو، شناخت رندیْ شناخت جهان‌بینی و اندیشه و هنر حافظ را نتیجه می‌دهد. رندی، در نگاه حافظ، نظامی روشنفکرانه و فلسفی است؛ و رند متفکّرِ روشنفکر. بیش از هر شخصیت دیگری که در دیوان دیده می‌شود رند است که حامل پیام حافظ است. بیشترِ صاحب‌نظران بر آنند که حافظ غزل فارسی را به اوجی رساند که دیگر هرگز تکرار نشد. شعر حافظ دارای سه فضای عاشقانه و عارفانه و مدحی است. حافظ پژوهان برجسته‌ترین ویژگی سبکی غزل او را «پریشانی» دانسته‌اند؛ یعنی استقلال و عدم ارتباط ابیات: هر بیت موضوعی علی‌حدّه مطرح می‌کند. حافظ با دگرگونی‌های پی‌درپی در صور خیال و بن‌مایه‌ها سبب می‌شود خیال شود که موضوع شعر پیوسته تغییر می‌کند، درحالی‌که شاید چنین نباشد. از این‌رو، برای تحلیل درست غزل حافظ باید مرز ظریف میان موضوع بیان‌شده و روش‌های گوناگونِ بیان آن موضوع را در نظر داشت.
آرامگاه خواجه شهر راز ، شیراز ، مدفن حافظ شیرازی :
حافظیه یا آرامگاه حافظ (گشایش: ۸۵۶ ه.ق – ۱۴۵۲ م)، محل خاکسپاری حافظ شیرازی در شیراز است. این بنا به فرمان رضاشاه به علی‌اصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش وقت و برپایهٔ طرحی از آندره گُدار طراحی و بازسازی شد. مجری آن، علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش فارس، و سرپرستش علی سامی بودند.حافظیه بارها از سوی حاکمان تیموری، صفوی، افشار و زند بازسازی و مرمت شد. سرانجام در سال ۱۳۱۴ ش/۱۹۳۵ م، آخرین اقدام مهم و شایسته توسط وزارت آموزش و پرورش فارس به ابتکار علی‌اصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش صورت گرفت و ساخت یک بنای جدید ترتیب داده شد. آندره گُدار باستان‌شناس فرانسوی، مدیر کل باستان‌شناسی کشور، طرح و نقشه‌ای مناسب را طراحی کرد. اجرای این پروژه به علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش فارس، واگذار شد و علی سامی سرپرستی آن را برعهده گرفت. در این طرح، به سبک همان طرح گذشته، حافظیه به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد و ایوانی به طول ۵۶ و عرض ۷ متر و با ۲۰ ستون سنگی به ارتفاع ۵ متر، آن دو باغ را از یکدیگر جدا می‌کند. اجرای کامل این طرح تا سال ۱۳۱۷ ه.ش به درازا انجامید.شماری از افراد سرشناس، شاعران، اندیشمندان، دانشمندان و دیگر افراد برجستهٔ شیراز نیز در کنار آرامگاه حافظ به خاک سپرده شده‌اند؛ ازجمله: سید علی‌اکبر فال اسیری طالب جاجرمی،اهلی شیرازی، میرزا کوچک وصال شیرازی، محمدنصیر فرصتُ‌الدّوله، لطفعلی صورتگر، فریدون تَوَلَّلی، مهدی حمیدی، ناصرالدین سالار، محمدخلیل رجایی، عارف محمدهاشم ذَهَبی، رسول پرویزی، نورُالدّین رضوی سروستانی، علی‌محمد مژده، حمید دیرین، سیدعلی مزارعی، محمدباقر اِصْطَهْباناتی، علیرضا شاپور شهبازی، غلامرضا افراسیابی، عبدُالْوَهّاب نورانی وصال، جواد مصلح و حسن امداد‌مقبرهٔ قوامُ‌الْمُلک شیرازی و خانوادهٔ وی — معروف به قَوامیّه — نیز در اینجا ساخته شده‌است...
حافظیه یا آرامگاه حافظ (گشایش: ۸۵۶ ه.ق – ۱۴۵۲ م)، محل خاکسپاری حافظ شیرازی در شیراز است. این بنا به فرمان رضاشاه به علی‌اصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش وقت و برپایهٔ طرحی از آندره گُدار طراحی و بازسازی شد. مجری آن، علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش فارس، و سرپرستش علی سامی بودند.حافظیه بارها از سوی حاکمان تیموری، صفوی، افشار و زند بازسازی و مرمت شد. سرانجام در سال ۱۳۱۴ ش/۱۹۳۵ م، آخرین اقدام مهم و شایسته توسط وزارت آموزش و پرورش فارس به ابتکار علی‌اصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش صورت گرفت و ساخت یک بنای جدید ترتیب داده شد. آندره گُدار باستان‌شناس فرانسوی، مدیر کل باستان‌شناسی کشور، طرح و نقشه‌ای مناسب را طراحی کرد. اجرای این پروژه به علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش فارس، واگذار شد و علی سامی سرپرستی آن را برعهده گرفت. در این طرح، به سبک همان طرح گذشته، حافظیه به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد و ایوانی به طول ۵۶ و عرض ۷ متر و با ۲۰ ستون سنگی به ارتفاع ۵ متر، آن دو باغ را از یکدیگر جدا می‌کند. اجرای کامل این طرح تا سال ۱۳۱۷ ه.ش به درازا انجامید.شماری از افراد سرشناس، شاعران، اندیشمندان، دانشمندان و دیگر افراد برجستهٔ شیراز نیز در کنار آرامگاه حافظ به خاک سپرده شده‌اند؛ ازجمله: سید علی‌اکبر فال اسیری طالب جاجرمی،اهلی شیرازی، میرزا کوچک وصال شیرازی، محمدنصیر فرصتُ‌الدّوله، لطفعلی صورتگر، فریدون تَوَلَّلی، مهدی حمیدی، ناصرالدین سالار، محمدخلیل رجایی، عارف محمدهاشم ذَهَبی، رسول پرویزی، نورُالدّین رضوی سروستانی، علی‌محمد مژده، حمید دیرین، سیدعلی مزارعی، محمدباقر اِصْطَهْباناتی، علیرضا شاپور شهبازی، غلامرضا افراسیابی، عبدُالْوَهّاب نورانی وصال، جواد مصلح و حسن امداد‌مقبرهٔ قوامُ‌الْمُلک شیرازی و خانوادهٔ وی — معروف به قَوامیّه — نیز در اینجا ساخته شده‌است...
دسترسی به آرامگاه حافظ با ماشین شخصی
اگر با اتومبیل خودتان قصد رفتن به این جاذبه را دارید، باید وارد خیابان گلستان شوید و بعد از گذر از تقاطع خیابان‌های حافظ و گلستان و پیش از رسیدن به تقاطع گلستان با خیابان چهل‌مقام، به حافظیه شیراز خواهید رسید. البته راحت‌تر است که از لوکیشن آرامگاه حافظ روی گوگل مپ کمک بگیرید.
دسترسی به حافظیه با مترو
ایستگاه زندیه در خط ۲ مترو شیراز، دسترسی خوبی به آرامگاه حافظ شیراز دارد.
دسترسی به آرامگاه حافظ شیراز با اتوبوس
ایستگاه حافظیه در اتوبوس‌های پایانه خط شهید دستغیب به بلوار نارنجستان به‌راحتی شما را به حافظیه می‌رسانند.
ساعت بازدید آرامگاه حافظ
ساعت بازدید حافظیه از ۸ صبح تا ۱۹ عصر است و آخرین فرصت برای تهیه بلیط آرامگاه حافظ تا ساعت ۱۸:۳۰ است.
بهترین زمان برای بازدید از حافظیه چه زمانی است؟
در هر زمانی از سال می‌توانید به جاهای دیدنی شیراز ازجمله آرامگاه حافظ سر بزنید. اما اگر می‌خواهید بهشت شیراز را به چشم خود ببینید، بهتر است در فصل بهار، به‌خصوص در اردیبهشت راهی این شهر شوید تا رنگ‌ولعاب طبیعت بهاری و عطر بهارنارنج مجذوبتان کند.
در ۱۵اردیبهشت نیز به‌دلیل نام‌گذاری این روز به نام روز شیراز، در این شهر برنامه‌های جذابی برگزار می‌شود. ۲۰مهر نیز روز بزرگداشت حافظ است و سفر به شیراز در بازه‌ای که این روز را شامل شود، با وجود برگزاری مراسم شعرخوانی، برای شیفتگان ادب فارسی جذاب خواهد بود.
آشنایی با خواجه حافظ شیرازی
خواجه شمس‌الدین محمدبن‌بهاالدین حافظ شیرازی از شاعران نامدار فارسی در قرن هشتم است که در سال ۷۲۷ هجری قمری شیراز متولد شده است و ۶۵ سال بعد یعنی در سال ۷۹۲ هجری قمری در شیراز درگذشته است. حافظ از گنجینه‌های شعر فارسی محسوب می‌شود و در غزل‌سرایی تبحری بی‌نظیر داشته است.
اگر با اتومبیل خودتان قصد رفتن به این جاذبه را دارید، باید وارد خیابان گلستان شوید و بعد از گذر از تقاطع خیابان‌های حافظ و گلستان و پیش از رسیدن به تقاطع گلستان با خیابان چهل‌مقام، به حافظیه شیراز خواهید رسید. البته راحت‌تر است که از لوکیشن آرامگاه حافظ روی گوگل مپ کمک بگیرید.
دسترسی به حافظیه با مترو
ایستگاه زندیه در خط ۲ مترو شیراز، دسترسی خوبی به آرامگاه حافظ شیراز دارد.
دسترسی به آرامگاه حافظ شیراز با اتوبوس
ایستگاه حافظیه در اتوبوس‌های پایانه خط شهید دستغیب به بلوار نارنجستان به‌راحتی شما را به حافظیه می‌رسانند.
ساعت بازدید آرامگاه حافظ
ساعت بازدید حافظیه از ۸ صبح تا ۱۹ عصر است و آخرین فرصت برای تهیه بلیط آرامگاه حافظ تا ساعت ۱۸:۳۰ است.
بهترین زمان برای بازدید از حافظیه چه زمانی است؟
در هر زمانی از سال می‌توانید به جاهای دیدنی شیراز ازجمله آرامگاه حافظ سر بزنید. اما اگر می‌خواهید بهشت شیراز را به چشم خود ببینید، بهتر است در فصل بهار، به‌خصوص در اردیبهشت راهی این شهر شوید تا رنگ‌ولعاب طبیعت بهاری و عطر بهارنارنج مجذوبتان کند.
در ۱۵اردیبهشت نیز به‌دلیل نام‌گذاری این روز به نام روز شیراز، در این شهر برنامه‌های جذابی برگزار می‌شود. ۲۰مهر نیز روز بزرگداشت حافظ است و سفر به شیراز در بازه‌ای که این روز را شامل شود، با وجود برگزاری مراسم شعرخوانی، برای شیفتگان ادب فارسی جذاب خواهد بود.
آشنایی با خواجه حافظ شیرازی
خواجه شمس‌الدین محمدبن‌بهاالدین حافظ شیرازی از شاعران نامدار فارسی در قرن هشتم است که در سال ۷۲۷ هجری قمری شیراز متولد شده است و ۶۵ سال بعد یعنی در سال ۷۹۲ هجری قمری در شیراز درگذشته است. حافظ از گنجینه‌های شعر فارسی محسوب می‌شود و در غزل‌سرایی تبحری بی‌نظیر داشته است.
واقعا نیاز تعریف نداره اما همونطور که همیشه میگم اگه میخاید جلوه جمال ذات حقیقی جایی رو ببینید حتما یه روز بارونی برید اونوقته که معنی واقعی عشق رو میفهمید
یکی از خاطره انگیز ترین مکان های شیراز مقبره شاعر خوش ذوق و خیال پرداز ایرانی حافظ شیرازی است که شهره عام و خاص درایران و دیگر کشورهاست.به دلیل جایگاه ارزشمندی که حافظ در طول زندگی‌اش داشت حاکمان و پادشاهان زیادی به او علاقه داشتند. ۶۵ سال بعد از مرگش برای او آرامگاهی گنبدی به دستور محمد یغمایی، وزیر میرزا ابوالقاسم کورگانی (حاکم فارس) به‌عنوان یادبود برایش ساختند. در دوران زندیه این آرامگاه ظاهر باشکوه‌تری پیدا کرد و به مرور زمان به یکی از جاذبه‌های گردشگری شیراز تبدیل شد.
پیشنهاد میکنم در طول سفر به شیراز خاره ای خوش را با بازدید از این مکان برای خود رقم بزنید.
پیشنهاد میکنم در طول سفر به شیراز خاره ای خوش را با بازدید از این مکان برای خود رقم بزنید.