انجمن راهنمایان محلی
آرامگاهی باستانی که تصور می‌شود مدفن ملکه استر، ذکرشده در تورات، و مردخای، پسر عموی او باشد.
تصاویر
درحال حاضر تصاویری برای این مکان ثبت نشده است!
نظرات — 8
یکی از مهمترین مقبره ها برای یهودیان است که در زمان خشایار شاه که وزیر خشایارشاه تصمیم به نابودی قوم یهود میگیرد با فداکاری استر خشایارشاه دستور حمله رو لغو میکنه و یجورایی قوم یهود رو از منقرض شدن نجات میده
یک ستاره میدم برای این آرامگاه، برای اینکه متولی خیلی بد اخلاقی داشت، واقعا نقش میراث فرهنگی چیه این وسط؟ اگه ثبت میراث شده و بازدید داره چرا یک شخصی که اونجا هستش تصمیم میگیره درب رو باز کنه یا نکنه، میراث فرهنگی فقط ثبت میکنه یک سایت تاریخی رو؟ وظیفه دگیری نداره؟
جای بسیار متبرکی برای یهودیان. دارای قدمتی حدود ۲۵۰۰ سال. برای ورود بهتره با خانواده تشریف ببرید(طبق پیشنهاد همسایه های آرامگاه) روزهای شنبه تعطیل هست. برای کمک به آرامگاه هم با کمک مالی کردیم، یه جورایی به جای بلیط.
پیرمرد بسیار بداخلاق تو تایم کاری که رو در ورودی نوشته بود راه نداد، ظاهرا مجرد هم راه نمیدن(نمیدونم مشکلشون چیه)، این همه راه اومدم همدان که اینجا رو ببینم حالم رو گرفت .
این مکان تو کوچه پس کوچه است. و باید پیاده به آنجا رفت
یک متولی خیلی بد اخلاق و بد حوصله ای داره. ما جمعه رفتیم قبلش ام کلی زنگ زدیم هماهنگ کردیم برای بازدید اما رفتیم. بسته بود خواستم درب بزنم مغازه دار های اطراف گفتن درب بسته است زنگ نزن. برا خودت بد میشه خیلی بد اخلاقه
یک متولی خیلی بد اخلاق و بد حوصله ای داره. ما جمعه رفتیم قبلش ام کلی زنگ زدیم هماهنگ کردیم برای بازدید اما رفتیم. بسته بود خواستم درب بزنم مغازه دار های اطراف گفتن درب بسته است زنگ نزن. برا خودت بد میشه خیلی بد اخلاقه
قبلنا که اینجا پسرا رو تنهایی راه نمیدادن نمیدونم چرا میگفتن حتما باید با خانواده بیای. من یه سری با داداشم که رفتم اینجوری بود. در هر صورت
جای تاریخیه و باید احترام گذاشت
جای تاریخیه و باید احترام گذاشت
مقبره استر و مُردُخای بقعه‌ای یهودی است که در مرکز شهر همدان، ابتدای خیابان دکتر شریعتی قرار دارد. بنا بر سنت یهودی ایرانی، این بقعه مدفن اِستِر و مُردُخای است. این سنت مورد پشتیبانی یهودیان خارج از ایران قرار ندارد و در هیچ‌یک از تلمودهای بابلی یا اورشلیمی ظاهر نشده‌است. اولین منبع یهودی در خصوص این بقعه‌ها بنیامین تطیلی است که در سال ۱۰۶۷ میلادی از همدان بازدید کرد. به گفته او، در همدان که اِستِر و مُردُخای در آن در برابر یک کنیسه دفن شده بودند ۵۰۰۰۰ یهودی زندگی می‌کردند. شاهین نخستین منبع سنت یهودی ایرانی، رویاهای اِستِر و مُردُخای و رفتنشان به همدان که در آنجا درون کنیسه ابتدا مُردُخای و سپس یک ساعت بعد اِستِر درگذشتند را روایت می‌کند.
مذهب یهود از مدارا و حسن سلوک شاهان اوایل عصر «ساسانی» استفاده کرده و از خود چند اثر کهنه باقی گذاشته بود که از همه معروفتر مقبره‌ای است در «همدان» که عموماً آن را مزار «استر» (Esther، ملکه یهودی پادشاه هخامنشی) می‌نامند. این بنا عبارت است از یک عمارت ساده که اگر محیط عادی آن نبود، وضع عمومی آن بسیار جالب و مؤثرتر بود. این بنا را تاکنون چند بار بازسازی و تعمیر کردهاند. قدیمی‌ترین آن تعمیرات در یک مقبره زیرزمینی است که در مدخل روبروی قبه طاق وجود دارد و دو ضریح خالی چوبی نیز دارد که یکی از آن‌ها خیلی قدیمی و به دوره سلطنت مغول در ایران مربوط است. ضریح دومی را می‌گویند که تقلیدی نوین است از اصل کهنه آن که آن ضریح کهنه را فروخته و به جای آن این چهارچوب جدید را گذارده‌اند. مادر و برادر که هر دو ملقب به جمال الدوله بودهاند، یکی از آن‌ها وزیر مالیه سلطان مغول، «ارغون خان» بوده که این ضریح‌ها را از نو ساخته‌است و گوید آن را در سال ۱۶۰۲ اسکندری برابر با ۱۲۹۱ میلادی بنا کرده‌است. صد سال قبل از آن تاریخ همین گور را سیاح بزرگ یهودی موسوم به «بنیامین تودلانی» (Benyamin-Tudela) در سیاحتنامه خود ذکر می‌کند و از آنجا معلوم می‌شود که ۱۵۰۰ سال بعد از استر، مردم معتقد بودهاند که آن ملکه را در همین نقطه دفن کردهاند.
مصالح ساختمانی بنای این مقبره از سنگ و آجر است و به سبک بناهای اسلامی ساخته شده‌است. از شکل ظاهری و سبک معماری این اثر، چنین بر می‌آید، که ساختمان فعلی آن در قرن هفتم هجری بر روی ساختمان قدیمی تری که متعلق به قرن سوم هجری بوده‌است، بنا شده‌است.
قسمتهای مختلف بنا شامل: مدخل ورودی، دهلیز، مقبره، ایوان و شاه‌نشین است. یک جلد کتاب آسمانی تورات که قدمت بالایی دارد و بر پوست آهو نوشته شده‌است، در حفاظ استوانه‌ای شکلی، در سازمان میراث فرهنگی استان نگهداری می‌شود.
در وسط فضای مربع شکل مقبره‌ها، دو صندوق منبت کاری شده زیبا بر روی این قبور قرار دارد. در بالای قبر جنوبی، که آن را به استر نسبت می‌دهند، صندوق منب کاری عتیقه و نفیسی قرار دارد، که قدیمی تر است و صندوق دوم که بر روی قبر مردخای قرار دارد، بسیار شبیه صندوق اولی است و حدوداً در سال ۱۳۰۰ توسط استاد محمد جواد بیات تویسرکانی، که یکی از منبت کاران برجسته زمان خود بوده، ساخته شده‌است.
مذهب یهود از مدارا و حسن سلوک شاهان اوایل عصر «ساسانی» استفاده کرده و از خود چند اثر کهنه باقی گذاشته بود که از همه معروفتر مقبره‌ای است در «همدان» که عموماً آن را مزار «استر» (Esther، ملکه یهودی پادشاه هخامنشی) می‌نامند. این بنا عبارت است از یک عمارت ساده که اگر محیط عادی آن نبود، وضع عمومی آن بسیار جالب و مؤثرتر بود. این بنا را تاکنون چند بار بازسازی و تعمیر کردهاند. قدیمی‌ترین آن تعمیرات در یک مقبره زیرزمینی است که در مدخل روبروی قبه طاق وجود دارد و دو ضریح خالی چوبی نیز دارد که یکی از آن‌ها خیلی قدیمی و به دوره سلطنت مغول در ایران مربوط است. ضریح دومی را می‌گویند که تقلیدی نوین است از اصل کهنه آن که آن ضریح کهنه را فروخته و به جای آن این چهارچوب جدید را گذارده‌اند. مادر و برادر که هر دو ملقب به جمال الدوله بودهاند، یکی از آن‌ها وزیر مالیه سلطان مغول، «ارغون خان» بوده که این ضریح‌ها را از نو ساخته‌است و گوید آن را در سال ۱۶۰۲ اسکندری برابر با ۱۲۹۱ میلادی بنا کرده‌است. صد سال قبل از آن تاریخ همین گور را سیاح بزرگ یهودی موسوم به «بنیامین تودلانی» (Benyamin-Tudela) در سیاحتنامه خود ذکر می‌کند و از آنجا معلوم می‌شود که ۱۵۰۰ سال بعد از استر، مردم معتقد بودهاند که آن ملکه را در همین نقطه دفن کردهاند.
مصالح ساختمانی بنای این مقبره از سنگ و آجر است و به سبک بناهای اسلامی ساخته شده‌است. از شکل ظاهری و سبک معماری این اثر، چنین بر می‌آید، که ساختمان فعلی آن در قرن هفتم هجری بر روی ساختمان قدیمی تری که متعلق به قرن سوم هجری بوده‌است، بنا شده‌است.
قسمتهای مختلف بنا شامل: مدخل ورودی، دهلیز، مقبره، ایوان و شاه‌نشین است. یک جلد کتاب آسمانی تورات که قدمت بالایی دارد و بر پوست آهو نوشته شده‌است، در حفاظ استوانه‌ای شکلی، در سازمان میراث فرهنگی استان نگهداری می‌شود.
در وسط فضای مربع شکل مقبره‌ها، دو صندوق منبت کاری شده زیبا بر روی این قبور قرار دارد. در بالای قبر جنوبی، که آن را به استر نسبت می‌دهند، صندوق منب کاری عتیقه و نفیسی قرار دارد، که قدیمی تر است و صندوق دوم که بر روی قبر مردخای قرار دارد، بسیار شبیه صندوق اولی است و حدوداً در سال ۱۳۰۰ توسط استاد محمد جواد بیات تویسرکانی، که یکی از منبت کاران برجسته زمان خود بوده، ساخته شده‌است.